استان آذربایجان شرقی در دهه های گذشته، تحت تاثیر
مسائل مختلف سیاسی و اقتصادی، با مهاجرت شدید جمعیتی روبرو بوده است. حاکمیت
شوونیست همواره با اعمال سیاست های سانترالیسم (مرکزگرایی) و آسیمیلاسیون (یکسان
سازی فرهنگی) سعی در تخلیه جمعیتی آذربایجان به عنوان یک تهدید اساسی برای حفظ
تمامیت ارضی و تداوم سیطره ناسیونالیسم فارس داشته است.
به گزارش ای یو تی اؤیرنجی از نصر نیوز این استان در ۵۰ سال گذشته بیشترین مهاجرفرستی
را در بین استان های ایران داشته است، به گونه ای که خالص مهاجرتی آن از حدود ۱۰۱ هزار
نفر در سال ۱۳۴۵ ، به حدود ۲۲۴ هزار نفر در سال ۱۳۶۵ و بالاخره ۱۵۳ هزار نفر در سال
۱۳۸۵ رسیده است.
با توجه به ضعف های اساسی در زمینه ی اشتغال
در استان انگیزه ی اصلی این مهاجرت ها یافتن شغل مناسب بوده است.
در مقابل استان اصفهان به یکی از استان های
مرکز، تحت تاثیر برنامه ریزی اقتصادی و تمرکز سرمایه گذاری های صنعتی و افزایش امکانات
رفاهی خدماتی و ایجاد فرصت های شغلی، با نقل و انتقالات شدید جمعیتی روبه رو بوده به
طوری که سال ۱۳۸۵ بیش از299 هزار و 943 نفر
به این سرزمین وارد شده اند.
با مطالعه آمارهای مهاجر فرستی در آذربایجان
شرقی مشاهده می شود که با وجود مهاجر پذیر بودن کلانشهر تبریز ولی در مجموع بر اساس
آمارهای سال 1388 ، 145 هزار و 975 نفر این استان را ترک کرده اند که در بین سایر استان
های کشور رتبه نخست را دارد.
با توجه به آمار سال 1388 که توسط سازمان ثبت احوال
اعلام شده، ، شهرستان های میانه با 40 هزار و 44 نفر، سراب با 35 هزار و 563 نفر و
بستان آباد با 26 هزار و 828 نفر بیشترین آمار مهاجر فرستی را در استان داراهستند.
نمودار مهاجرت به تفکیک شهرستانها |
بررسي هاي كارشناسي نشان مي دهد كه اكثر مهاجرين
خارج شده را دو گروه داراي تخصص و سرمايه و فاقد تخصص و سرمايه تشكيل مي دهد كه گروه
اول قشر كار آفرينان و صاحبان تخصص و سرمايه مي باشند كه در جستجوي شرايط مطلوب براي
سرمايه ها و تخصص هاي خود به دليل فقدان امكانات زير بنايي و بستر هاي لازم استان را
ترك مي كنند و انگيزه گروه دوم در مهاجرت جستجوي كار و فرصت شغلي مناسب مي باشد.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder